آزاد باش،آزاده بمیر

چند زمستان می گذردهوا چه سرد استچه پرسوز است!سوز می آیدسوز می آیدسوز بی کسی می آیدسوز سرگردانیسوز تنهاییسوز تنهایی می آیدمن هیچ چیز ندارمحتی پدرکه روزگاری مثل درخت تمام خانه ی ما را سخت در آغوش می فشر آزاد باش،آزاده بمیر...